Terapia pedagogiczna nazywana jest również pedagoterapią, reedukacją czy zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi. I choć nazwa brzmi tajemniczo to jest to nic innego, jak świadome oddziaływanie na osobę, która podlega wychowaniu. Stosuje się ją w przypadku dzieci potrzebujących pomocy w związku z nieprawidłowościami rozwoju czy zachowania. Często kojarzy się to jedynie z trudnościami związanymi z edukacją szkolną, takimi, jak problemy z czytaniem, pisaniem, niższe niż przecięte zdolności matematyczne, ogólne trudności w nauce, ale ma zastosowanie również w przypadku zaburzeń emocjonalnych. Możemy odnieść ją do wielu sytuacji, gdzie dziecko ma problemy w środowisku szkolnym.
Cele terapii pedagogicznej
Terapia pedagogiczna poprzez różne techniki ma pomóc odnaleźć się dzieciom, które z różnych względów nie radzą sobie tak dobrze, jak ich rówieśnicy. Stymuluje rozwój, również psycho-motoryczny. Daje narzędzia do wyrównywania braków w wiedzy, nadrabiania zaległości w nauce i wyposaża dzieci w narzędzia, dzięki którym mają z nią co raz mniej problemów. Poprzez działania w sferze edukacji pedagoterapia osiąga również sukcesy w eliminowaniu niepowodzeń emocjonalnych związanych z porażkami szkolnymi, które dla dzieci mogą mieć ogromne społeczne konsekwencje, szczególnie w grupie rówieśniczej.
Zasady terapii pedagogicznej
Przede wszystkim taka terapia powinna być prowadzona indywidualnie bądź w małych grupach liczących od dwóch do pięciu osób. Dzięki takiemu rozwiązaniu nauczyciel może poświęcić odpowiednią ilość czasu dla każdego dziecka, dokładnie śledzić postęp jego pracę i postępy.
W szkołach pedagoterapia często przybiera formę zajęć korekcyjnych bądź wyrównawczych, które powinni prowadzić odpowiednio przeszkoleni specjaliści.
Należy pamiętać, że pedagog powinien dobrać metody do każdego podopiecznego indywidualnie nie tylko ze względu na rodzaj zaburzeń czy nieprawidłowości, które chce eliminować, ale również biorąc pod uwagę możliwości i tempo nauki dziecka.
Trudność zadań, w tym związanych z umiejętnością czytania i pisania, powinien być stopniowany powoli. Należy zaczynać od prostych ćwiczeń, dzięki którym dziecko opanuje niewielki stopień wymaganych umiejętności, ale zrobi to w swoim tempie i wystarczająco opanuje materiał. W przeciwieństwie do nauki w klasie, w które szybkość opanowywania nowych umiejętności dostosowywana jest do całej grupy w trakcie terapii dziecko nie przejdzie do nauki trudniejszych zadań dopóki nauczyciel nie zdecyduje, że jest na to gotowe. Brane są pod uwagę jedynie postępy dziecka, więc nie ma narzuconych żadnych ram czasowych. Równie ważne jak nauka jest przemienność ćwiczeń oraz przerwy na odpoczynek.
Kluczem do sukcesu w przypadku zajęć korekcyjno-kompensacyjnych jest systematyczność. Wskazuje się, że zajęcia powinny odbywać się codziennie, jednak nie powinny trwać tyle, co “klasyczne” korepetycje, gdyż cała godzina może być zbyt dużym obciążeniem dla dziecka. Najlepiej rozbić ją na kilka krótszych zajęć odbywających się w ciągu całego dnia- na przykład 3 razy po 20 minut.
Ważnym w terapii pedagogicznej staje się kompleksowość działań. Aby osiągnąć najlepsze rezultaty warto ją połączyć z działaniami psychoterapeutycznymi.
Pedagoterapia ma szansę pomóc dzieciom i wyrównać ich szansę edukacyjne. Dzięki narzędziom, jakie oferuje przyczynia się nie tylko do poprawienia wyników szkolnych czy opanowania podstawowych umiejętności, ale także zapobiega niepowodzeniom w przyszłości, co ma bardzo dobry wpływ na rozwój emocjonalny dziecka. Ważne, aby była prowadzona przez odpowiednio przygotowanych pedagogów, którzy zagwarantują jej sukces.