Wchodząc do gabinetu okulistycznego oczekujemy przede wszystkim sprawdzenia, czy nasze obecne soczewki są wciąż odpowiednie. Do takiego badania okulista używa swoje standardowego narzędzia — foroptera. Przyrząd od samego początku wyglądał kosmicznie. Pierwszą osobą, która wpadła na pomysł, by stworzyć foropter był Henry DeZeng w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku. Niedługo potem został opatentowany przez firmę pomysłodawcy, a później sprzedany. Pierwszy foropter wyglądał jak bardzo mocno rozbudowane okulary z wieloma przekładniami. W komplecie do manualnego foroptera był zestaw soczewek sferycznych — dodatnich, ujemnych oraz cylindrycznych. Z upływem czasu i rozwojem technologii foropter był modernizowany. Dziś do wyboru mamy foroptery manualne i elektroniczne.
Foroptery elektroniczne
Foroptery eletroniczne odbiegają od swojego pierwowzoru wyglądem. Przypominają spodek z miejscem na oparcie brody i dwóch soczewek do patrzenia przezeń. Komputer bada oko pacjenta i sprawdza jego reakcję na punkty i ich odległości dostosowując soczewkę. Na podstawie kilku pomiarów oblicza średni wynik i w ten sposób otrzymujemy wynik badania. Wynik badania powinien zostać sprawdzony przez okulistę jeszcze w sposób manualny. Niestety foroptery elektroniczne nie biorą pod uwagę indywidualnych odczuć pacjenta, które mogą być odmienne od komputerowych wyników. Dlatego warto, a nawet wskazane jest, by sprawdzić wzrok pacjenta jeszcze w sposób manualny. Foropter elektroniczny ułatwia wstępne określenie wady wzroku. W ten sposób łatwiej doprecyzować wynik, używając manualnej wersji urządzenia. Nie będzie trzeba przechodzić już całej gamy soczewek, po prostu operować będziemy dwoma czy trzema opcjami.
Foropter manualny
Od powstania foropteru minęło już sto lat. Samo urządzenie działa na tej samej zasadzie. Pacjent patrzy na tablicę przez foropter, a okulista zmienia soczewki, by sprawdzić czy pacjent w odpowiedni sposób widzi i odczytuje kolejne litery i cyfry. Bardzo ważne ze strony okulisty jest by zadawać pytania w sposób jasny i zrozumiały, tak by pacjent nie musiał zastanawiać się nad ich sensem. Foropter oprócz wyposażenia w zestaw soczewek sferycznych — dodatnich, ujemnych i cylindrycznych, czyli takich, które pozwolą określić, czy pacjent cierpi na astygmatyzm, posiada też zestaw różnokolorowych przesłon i inne akcesoria, które pomogą w określeniu inny schorzeń oczu. Przed użyciem foroptera manualnego warto skorzystać a elektronicznej wersji, by nie narażać pacjenta na niepotrzebne zgadywanki i od razu wybierać soczewkę spośród 3-4 propozycji.
Współczesne foroptery dają też możliwość ustalenia rozstawu soczewek. Należy pamiętać, że kąt pod jakim pacjent patrzy przez soczewkę jest bardzo istotny. Jeżeli ustawimy rozstaw zbyt wąsko lub zbyt szeroko — możemy przekłamać badanie. W efekcie pacjent otrzyma źle dobrane okulary, a to może pogłębić jego wadę. Istotne jest też, by po dobraniu soczewek, dać możliwość pacjentowi oswojenia się z nimi. Kilkuminutowy spacer z foropterem po gabinecie, spojrzenie za okno — pomogą ustalić, czy soczewki zostały dobrane prawidłowo. Zdarza się, że pacjenci zachwyceni są wyostrzonym obrazem, po chwilowym przejściu się po gabinecie, mogą zmienić zdanie. Zbyt ostry lub nie do końca ostry obraz może narazić naszych pacjentów na koszta i niepotrzebne kłopoty wynikające z nieprawidłowego doboru soczewek.
Współcześnie przywiązuje się wielką wagę do badań na polu optyki i optometrii. Warto podążać za najnowszymi informacjami i sprawdzać najświeższe trendy pojawiające się w branży. Kolejne modele foropterów pozwalają na coraz większą dokładność w badaniu wzroku.Ofertę profesjonalnego sprzetu okulistycznego znaleźć można w tym sklepie.